Królowa potępionych

Po sześciu tysiącach lat Akasza, matka wampirów i królowa potępionych, wstaje ze swego kamiennego tronu. Jej zamiary szybko stają się jasne: przejęcie władzy nad światem żywych i umarłych, morderczy plan, w którego realizacji może przeszkodzić tylko najbłyskotliwsze z jej dzieci. Unicestwienie ludzi i unicestwienie krwiopijców wydaje się bliskie i nieuchronne...

Kolejny tom Kronik wampirów. I znowu mam niemal to samo zdanie, co o poprzednich częściach. Chyba przestanę recenzować te książki, bo każda moja recenzja będzie niemal identyczna. Po zapoznaniu się z Wywiadem z wampirem byłam oczarowana. Niestety po Wampirze Lestacie już nie tak bardzo. Królowa potępionych spodobała mi się w niemal w takim samym stopniu, jak pierwsza część. 

Fabuła dosyć ciekawa i wciągająca, chociaż czasem nużąca. Podczas czytania tej powieści nierzadko miałam wrażenie, że Rice za bardzo rozwlekła to, co chciała napisać. Ogólnie styl autorki jednak spodobał mi się. Pisze ona takim językiem, jakiego nie spotkałam w żadnej innej książce. Przeważnie interesuje czytelnika, ale czasem też nudzi. Przypadły mi do gustu również przemyślenia bohaterów. Czasami bardzo mnie zaciekawiały, innym razem wcale nie miałam ochoty tego czytać i najchętniej ominęłabym to. Najciekawszym wątkiem była historia bliźniaczek. Została ona opisana w kilku rozdziałach, w Rzeczy o bliźniaczkach.

Nie mogę nie wspomnieć o szacie graficznej. Każdy z tomów ma piękne okładki. Ilustracja Królowej potępionych najprawdopodobniej przedstawia tytułową postać - Akaszę.

Podsumowując, Królowa potępionych to dobra książka. Polecam osobom, które zapoznały się już z pierwszym i drugim tomem. Ja na pewno przeczytam jeszcze kolejne części i mam nadzieję, że moja opinia o nich na gorszą się nie zmieni.